Ontskoling

Ontskool is 'n informele vorm van onderwys wat leerdergekose aktiwiteite as 'n primêre manier vir leer voorstaan. Ontskolers leer deur hul natuurlike lewenservarings, insluitend spel, huishoudelike verantwoordelikhede, persoonlike belangstellings en nuuskierigheid, internskappe en werkservaring, reis, boeke, keuseklasse, familie, mentors en sosiale interaksie. Dikwels beskou as 'n les- en kurrikulumvrye implementering van tuisonderrig, moedig ontskoolonderrig verkenning van aktiwiteite aan wat deur die kinders self geïnisieer is, en glo dat hoe meer persoonlike leer daar is, hoe beter word dit verstaan, en is dit vir die kind meer betekenisvol en nuttig. Alhoewel kursusse soms geneem kan word, bevraagteken ontskool die nut van standaardkurrikulums, vaste tye waarop leer moet plaasvind, konvensionele graderingmetodes in gestandaardiseerde toetse, gedwonge kontak met kinders in hul eie ouderdomsgroep, die verpligting om huiswerk te doen, ongeag of dit die leerder help in hul individuele situasie, die doeltreffendheid van luister na en gehoorsaam van bevele van 'n gesagsfiguur vir etlike ure elke dag, en ander kenmerke van tradisionele skoolopleiding in die opvoeding van elke unieke kind.

Die term ontskool is in die 1970's geskep en gebruik deur die opvoeder John Holt, wat algemeen beskou word as die vader van ontskoling. Selfs al word ontskoling dikwels as 'n onderafdeling van tuisonderrig gesien en tuisonderrig die onderwerp van 'n breë openbare debat is, kry ontskool relatief min media-aandag en het dit die afgelope paar jaar toenemend gewild geword.

Kritici van ontskool beskou dit as 'n uiterste opvoedkundige filosofie, met kommer dat ongeskoolde kinders verwaarloos sal word en baie dinge sal mis wat belangrik is vir hul toekomstige lewe soos sosiale vaardighede, struktuur, dissipline en motivering, in vergelyking met hul geskoolde maats. Voorts dat hulle nie in staat sal wees om ongemaklike situasies te hanteer nie.

Voorstanders van ontskoling sê presies die teenoorgestelde is waar. Hul beweer dat selfgerigte onderwys in 'n nie-akademiese, dikwels natuurlike en gediversifiseerde omgewing 'n veel meer doeltreffende, volhoubare en kindervriendelike vorm van onderwys is as skoolonderrig, omdat dit die ingebore nuuskierigheid en plesier van leer bewaar. Dit bevorder die bereidwilligheid om nuwe dinge te ontdek en te leer, nooi kinders uit om deel te wees van die samelewing, en wys kinders hoe om hul omgewing en eie bestaan op 'n selfbepaalde en tog verantwoordelike wyse te hanteer. Voorts laat dit kinders verstaan hoekom sekere eienskappe, vaardighede, vermoëns, waardes en norme belangrik is eerder as om net vir hulle te sê om dit te verkry en daarby te hou. Dit beloon en ondersteun kreatiwiteit, individualiteit en innovasie, leer hoe om nuwe dinge aan te skaf en vinnig jou weg in onbekende situasies te vind. 'n Kind word dus beter toegerus om die "regte wêreld" te hanteer buite die skool.^[1]

1. ↑ Erbe, Bonnie (27 November 2006). "Unspooling 'Unschooling'". U.S. News & World Report. Besoek op 11 Februarie 2022.